sufi kalam bulleh shah

sufiana kalam

 روگاں وچوں لوگ انوکھا 

جس دانا اسے غربیی 

سارے کم نا آئی دعا تیری

 سانوں یار مقدر مار گئے

شام ویکھدا یا شام قضا ہوئی 

بھل گئی نماز دھیان وچوں

عشق جدوں اپنی اخیر کر دیندا اے

 رانجھڑے نیں ویکھدا فقیر کر دیندا اے

جدوں جینا آیا مینوں نہیں 

میں موت وی منگ کے کی کردا

دکھ دے باہنمبڑ چار چعغیرے

سکھ بس تیرا پیار نئیں مائیں

 bulleh shah kalam

 چار دھاڑے عمر جوانی 

کرلے عیشاں موجاں

فقراں دی دلدل وچ پھسیا

 بندا ویلے دی چکی وچ پسدا

تیری دید تلاوت میری

 میرے سامنے تیری صورت رہے

 رب رب کردے بوڑھے ہو گئے 

ملاں پنڈت  سارے

جس تن لگیا عشق کمال

 ناچے بے سر تے بے تال

رورو کے ہنجو سک گئے نے

تارے وی گن گن مک گئے نے

مسجد ڈھادے مندر ڈھادے

 ڈھادے جو کجھ ڈھیدا

اک بندے دا نال ناں ڈھاویں

 رب دلاں دے وچ رھیندا

جس یار دے یار ہزار ہوون

 اوس یار نوں یار نا سمجھیں

وے بلھیا جتھے دل اڑ جاوے

 فیر کی گوری ۔۔فیر کی کالی

میرا تن ہن لیرو لیراں اے

 تیرے من وچ عشق دی تفسیراں اے

میں پاک محبتاں کردی آں

میں عشق دی پونی کتدی آں

میں اندروں اندروں سڑدی آں 

میں پیکے راج وچ مردی آں

گھونگھٹ اوھلے نہ لک سجنا 

میں مشتاق دیدار دی آں

تیرے باجھ دیوانی ہوئی

 ٹوکاں کر دے لوگ سبھوئی

جیکر یار کرلے دلجوئی

 تاں فریاد پکار دی آں

مفت وکاندی جاندی باندی

 مل ماہی جندایویں جاندی

اک دم ہجر میں سہندی

 بلبل میں گلزار دی ہاں

گھونگھٹ اوھلے نہ لک سجنا 

میں مشتاق دیدار دی آں

میرے دل دی پہلی کہانی پڑھ 

گے ہورنوں یار بناوی نہ

اس پیار وچ رولے ہوندے نے

 دل قائم رکھی گھبرا وی نہ

 لبھدا پھر اہاں . گلیاں گلیاں

 میرے نالدابس ... اکو میں سی

روح دا جوڑا کوئی نہ ملیا

 تن دے قرب ہزاراں

یاردی گل چھیڑ نا یارا 

اج دے یا لٹیرے ھو

اُڈن نو پر تالدے رہندے

 پنچھی جوں بنیرے ھو

مشکل ویلے چھوڑ جاندے نے رشتے دار قریبی!

گزرے جیہڑی وچ توبہ دے 

ایسی اک عمر جوانی دے دے

کالامن لیر ولیر کج نہ چھڈیا پلے

 عاشق بنیاوشق کمایا ہوگئی بلے بلے

عشق نو پیجا عشق اتار اندر 

توں باقی نارویں روے بس یار اندر

اساں اپنے آپ نو بدل لیا

 تو ہسدارے ساڈارب وارث

جنہاں عکس پکایا دلبر دا

 تصویر دی حاجت نہیں رکھدے

sufi kalam 

ویری اچیاں محلاں دی پاکے پے منگن راہ فصیلاں توں

 منگن رحم قصائیاں کولاں تے خیرات بخیلاں توں 

خواباں دے وچ بڑھکاں مارن موت ڈرا وے میلاں توں

عزت گئی استاداں دی تے بستہ غیب پڑھا کو دا

 سر گھیو دے مل وچ لبھے ہن اک پان تمباکو دا

 نیرے دے وچ پتانئیں لگدا تھانے دار تے ڈاکو دا

نقلی دنداں والے بوڑھے پچھن بھا اخروٹاں دے 

سب توں بہتیاں پڑھن کتاباں 

بوجھے اوور کوٹاں دے

 لیندے پھرن مبارکباداں خالی ڈبے وٹاں دے

 نچ نچ کے یار منالئیا

 پاویں کنجری بننا پے جاوے

جدوں جینا آیا مینوں نئیں 

میں موت وی منگ کے کی کردا

ساری دنیا دشمن ہوئی تے

 اپنی اک تیری ذات ہوئے ربا

لوکی سارے طعنے مارن تے

بخشش والی اک تیری ذات وے ربا

 آکاواں تینوں چوریاں پاواں

 کدی ساڈے وی بہہ بنیرے

 دے پیغام کوئی سجنا والا

 وے میں شگن مناواں تیرے

جیہڑا اکھیاں لا کے پھیر لوے

 اوہدی گل دا شکوہ کی کرنا

 گل آج دی کرئیے اج دے نال

 گئی گل داشکوہ کی کرنا

نہ سجدے تے نہ نماز تے

 گل ساری نیت تے مکدی اے

جاقسماں وعدے معاف تیرے

 تو غیر وسا ساڈا رب وارث

کسی تن دے لباس چٹے نے

 کسی پائے چولے کالے نے

 کچھ فرق نہیں پنیدا رنگاں نال جے

 لگے من وچ جالے نے

بلھیا! شوہ نگر سوچ پایا 

جھوٹھا رولا سب مکایاں

 سچیاں کارن سچ مکایاں 

پایا اس دا پاک جمال

اک گل تاں دس چا کیفی نوں

تیرے باہجوں جی کے کی لیساں

پتھر پیگل کہ کیوں نہ موم ہوون 

جدو یار دے سامنے یار نچے

اس عاجز دا کیہہ حلیہ ہے

 رنگ زرد تے مکھڑا پیلا ہے

 جتھے اپے آپ وسیلہ ہے

 اوتھے کیہہ عدالت کہندی ہے

میرے عشق دے وچ مشکوک نہ ہو 

نئیں آج تک غلط نگاہ کیتی

کچھ بغض دی ریت و چ نئی ملدا

 کچھ ہارتے جیت و چ نئی ملدا

مخلوق خدا نال پیار تے کر

 رب صرف مسیت و چ نئی ملدا

اس پاک شفاف محبت نو

 سکھ چین سنوار کے جتنا اے

 اے عشق تا ایسی بازی اے 

جنہوں زندگیاں ہور کے جتنا اے

گوڈے گٹے مل مل دھویں 

تیرے دلوں نہ گئی پلیتی 

لوگاں نوں دکھاوان خاطر

 بھج بھج وڑنا ایں مسیتی

ایہو جی نماز نالوں

 جئی نیتی جئی نہ نیتی

 بھلے شاہ چل اوتھے پڑھیے 

جنہاں کدی قضا نئی کیتی

 کیوں پڑھنا ایں گڈ کتاباں دی 

سر چاناں ایں پنڈ عذاباں دی

ہن ہو ئیو شکل جلاداں دی

 اگے پنیڈا مشکل بھارا اے

بن حافظ حفظ قرآن کریں

 پڑھ پڑھ کے صاف زبان کرئیں

پھر نعمت وچ دھیان کریں

 من پھردا جیویں سال ہکارا اے

بلھا بی بوڑھ دا بو یاسی! 

اوہ برچھ وڈا جا ہو یا سی

اک ٹونا اچنبا  گاواں گی

 میں رٹھا یار مناواں گی

sufi kalam bulleh shah

ایہہ ٹونا میں پڑھ پڑھ پھوکاں 

سورج کن جلاواں گی

اکھیاں کاجل کالے بادل

 بھواں سے آندھی لیاواں گی

ست سمندر دل دے اندر

 دل دے لہر اٹھاواں گی

بجلی ہو کر چمک ڈارواں

 بادل ہو گر جاواں گی

عشق انگیٹھی ہرمل تارے 

چاند سے کفن بناواں گی

لامکان کی پٹڑی اوپر

 بہ کرناؤ تو بجاواں گی

لائے سواں میں شوہ گل اپنے

 تد میں نار کہاواں گی

اک ٹونا اچنبا کاواں گی

 میں رٹھا یار مناواں گی

 تسبیح پڑھیں مکاراں والی

 توں داڑھی کیتی چیٹی 

پرایا مال ایویں کھادا اے 

جیویں ترکاری لگدی مٹھی

لوکی ہو گئے من دے کنگلے

 خالی رہ گئے اُچے بنگلے

اکھ دا میلا تے من دا گندہ

 اُجلے لباس و چ چھپیاں بندہ

تنک قبر تے ڈونگاں ٹویاں

 آج مہمان میں ایداں ہویاں

نہ کوئی سجن تے نہ ماں جایاں 

بیٹھاں کلاں بہتا رویا

جیوندے وچ فریباں کھویاں

 مکن نہ کوئی مویاں نوں آیاں

 عین عشق دی راه نہ ٹری یارا

 اے تا در در بھیک منگواسیا

زریں بوشاکاں لوا کہ تے

 ڈھیرے جنگلاں وچ لگ واسیا

ماں باپ نہ اوتھے یا در ہسن

ایسی حوش ہواس بھلواسیا

بلھے شاہ اکھا پنڈا اے عشق والا 

اے تے کنجری وانگ نچاوسیا

بے حیائی دی سوہنی سنگت نالوں

 تنہائی دی پاکی چنگی

 bulleh shah kalam

کھا آرام تے پڑھ شکرانہ

 کر توبہ ترک ثوابوں

چھڈ مسیت تے پکڑ کنارہ 

تیری چھٹے جان عذابوں

نہ کہو کلمہ جیہڑا کہندا منکر وے

 توں ہوروں اک ثوابوں

بلھے شاہ چل اوتھے ویسے 

جتھے منع نہ کرنڑ شرابوں

بے حیائی دی سوہنی سنگت نالوں

 تنہائی دی پاکی چنگی

 اک لکھ دامول سو الکھ بلھیا 

پورا یار تولاں تے کی بن سی

اُس نوں کدی ناں ماہی ملیا

 جیڑا دو گھراں دا سانجھا

اکو پاسہ رکھنی ہیرے 

کھیڑے رکھ یا رانجھا

اُچے محلاں دے وچ بہہ کے

 گھر آکھن کھنڈراں نوں

مل مل صابن ظاہر سنوارن

لگے جالے اندراں نوں

ہر ویلے تانگ دلبردی

 رو، رو کاگ اڈاراں

فالاں پاواں قاصد بھیجاں

 تھی گیا حال بیماراں

یار باجھوں ہن جیون کوڑے

 اندر درد ہزاراں

غلام فرید میں رواں ایویں 

جیویں وچھڑی کونج قطاراں

نہ مسجد وچ نہ مندر وچ

 نہ فرقیاں بھریاں سمندر وچ

نہ بستی وچ نہ کھنڈر وچ

 رب رچائی کھیڈ من اندر وچ

ایویں نہیں فرید پکار پے گئی

 یار یار دا نام چتا ردا اے

جنہوں یاد کریے اوہی یاد کردا

 سچا قول اے پروردگار دا اے

اک فطرت نہ بدلی دنیا دی 

لوکی دنیا بدلدے پھردے نیں

 رب کھیڈ رچائی عقلاں دی 

لوکی شکلاں بدلدے پھر دے نیں

جنت وڑساں، ناں دوزخ وڑساں 

بس یار دے کول فرید کھڑساں

 جے یار فرید ہتھ پکڑ گھدا

نہ ایتھے اُڑساں، نہ اوتھے اڑساں

 بھکیاں دانہ مذہب کوئی

 نہ کوئی ذاتاں پاتاں

نہ کوئی عشق پیار معشوکی 

دن چڑیا نہ راتاں

 عشق، چور، فقیر، خدا توں

 منگدے گھپ ہنیرا

اک لٹا وے اک لٹے 

 اک کہندے سب کچھ تیرا

پتل کدی نئیں سونا بندا 

بھاویں جڑیے لعل نگینے

عشق دا راز نہ تو کچھ بندیا 

عشق مرتبہ پیر فقیر دا اے

عشق ذات سچی عشق بات سچی 

عشق اول تے روگ اخیر دا اے

نہ سجدے تے نہ نمازاں 

گل ساری نیت تے مکدی اے

اے میں اکھیاسی ، مٹھ ریت دی آں

 مٹھ کھولی نہ مینوں رولی نہ

نی توں فیروی مٹھ نو کھول دتا 

مینوں آخر سجناں رول دتا