صبر قرار تے جھوٹیاں گلاں
گلاں دا اعتبار کریں ناں
بھاویں لکھ محبت ہو وے
پر سجناں اظہار کریں ناں
نین ملا کے لٹ لیندے نے
ویکھیں اکھیاں چار کریں ناں
پکھ وچ پردہ داری کا ہدی؟
چادر چاردیواری کا ہدی؟
میرے گھر دیاں کنداں کوئی نہیں
تے بوہا کا ہدا؟ باری کا ہدی؟
مشکل ویلے جے کم نہ آوے
اوہ کا ہدایار؟ تے یاری کا ہدی؟
جدوں چمن وچ خزاں نے بال کھولے
اوہدوں پنچھی اُڑ گئے مارا ڈاریاں نے
محمد بخشا جھوٹا جھگ اے
سارا کملی والے محمد دیاں سچیاں یار یاں نے
مایوسی نہیں چنگی ہوندی
اے دنیا تے فانی اے
رب دی سُن او کی کہندا اے
مشکل نال آسانی اے
تینڈے ہتھ وچ مینڈا ہتھ رہوے
نہ ہتھ چھڑوائیں میں مرویساں
تینڈے نال غریب دا دل لگیا
نہ دل بدلائیں میں مرویساں
توں آس ہیں مینڈے جیون دی
نہ آس مکائیں میں مرویساں
رکھیں اپنے پیار دی نظراں وچ
نہ ا کھ پر تائیں میں مرویساں
تیرے پیار نے پلا پھڑیا
جاندا جاندا رک گیا واں
کمزوری میں جانوں پا ہوئیں
پنڈ دکھاں دی چک گیا واں
اپنے جسے وچ میں شاکر
کلاں وانگوں ٹھک گیا واں
رولا سارا مک جاوے گا
جس دن ساہ رُک جاوے گا
چُپ چاپ اُٹھ کے ٹر جاواں گے
جس دن اوہ اک جاوے گا
چار دناں لئی چانن پا کے
چن کدھرے لگ جاوے گا
من بھریاں نال پلیتی دے
میں وڑیاں وچ مسیتی دے
دساں قصے اپنی کیتی دے
ھڈ بیتی دے جگ بیتی دے
سودے لبھے سارے نیتی دے
کج کیتی دے کج پلیتی دے
جتنا اوہدیاں یاداں نوں
ہنجواں دے پانی پا یا
کسے بوٹے نوں پایا ہوندا
تاں پھل کھل جانا سی
جتنا دل لا کے اہنوں چاہیا
جے رب نوں چاہوندے
تاں اہنے وی مل جاناسی
عشق ای جینا تے عشق ای مرنا
منگ لے سنگ عشق دا
سر کٹوائے سجدہ کر دیاں
تے سر نہ جھکا یا عشق دا
پتھر کھا دے بُت تروڑے
تے زندہ رکھیا ناں عشق دا
چل فقیرا کاسہ پھڑلے
تے پالے چولا عشق دا
مر کے وی جیڑا اترے ناں
ایسا رنگ چڑھالے عشق دا
عشق عبادت نے عشق ای دنیا
چھڈی نہ در عشق دا
فرضی پیار سوغا تاں نال
نیریاں گلاں باتاں نال
فرض نمازوں نسیا بلھیا
کم نہیں بن دانعتاں نال
نہ میں گھپ ہنیرہ منگاں
نہ میں جنگل پیلے لنگاں
نہ میں نیکاں دے سنگاں
نہ میں مندانہ ای چنگاں
نہ میں منصب مقام منگاں
تن من تیری رضا رنگاں
کون جاندا کسے دے درد نوں
ایہہ دنیا دھو کے باز ساری
سب لٹ کے ٹر جاندے
آج کل کون نبھا وے یاری
اس عشق دا شوق ہوندا دل توڑنا
آج میری تے کل کسے ہور دی واری
میں ککھ گلیاں دی بن جاواں
جے یار اڈا وے پیراں نال
سر کٹوائے سجدہ کر دیاں
تے سر نہ جھکا یا عشق دا
چڑھدے سورج ڈھلدے ویکھے
کھوٹے سکے چلدے ویکھے
پیر فقیراں پچھے پجھ دے
تھک گئے لوکی کر کر سجدے
او بلھیا ! دوستی صرف او تھے کریں
جتھے دوستی نبھاون دا دستور ہووے
کوئی تر سے یار دی جھلک لئی
کوئی کھڑ کھڑ جسے یار دے سنگ
تیرے دل دیاں یا ر خدا جانے
ساڈا ہور جہاں وچ کوئی نہیں
اپنے اندر جھاتی مار کے
اپنے آپ کے ہسیا میں
لوکی ہس کے یار منالیندے
تے ساڈا رونا وی نامنظور ہویا
مُرشد جے نہ راضی ہو وے
مجرا، ناچ، دھمال برابر
سجدے کر دیاں گھس گئے متھے
ناں رب تیرت ناں رب مکے
لو کی یا لبھن نوں پھر دے نیں
اس لبھیا یار گواہ بیٹھے
گونگے دُکھ نئیں دسے جاندے
دل دے اندر کجے جاندے
پیر فقیراں پچھے پجھ دے
تھک گئے لوکی کر کر سجدے
بن کے پیراں عاجز نمازی
مردا نہیں شیطان
سکھی آکھے میں نہیں سکھی
دکھی سارا جہان
ساڈا سب کچھ سوہنا یار
اسی ہور نہ منگدے ککھ
آنت اسے تیرا کچی مٹی
کی پکے محل توں لبھنا ایں
لبناء ایں جو مندر مسجد
میل جاوے گا دلاں دے اندر
جہاں دانہ جگ تے کوئی
اوہ وی پیتر پلدے ویکھے
اوکھا اوہی لبدااے
جہدی چوکھی لوڑ ہوے
بے ایمانی وچ دن لنگائے نے
سو کے گزارے کئی سال میں
اس اکھ دے پلے ککھ وی نئیں
جیہڑی یا ر دے ہجر وچ روئی نہ
مرجاواں میں عشق وچ ڈب کے
جے سمندر بھر یا تیری مستی دا ہووے
عاشق بن کے رُلدے پھر دے
وارث کئی جاگیراں دے
ہر تھاں تے اللہ وسدا اے
پر تھاں تھاں تے سجدے نئیں ہوندے
بلھا اک دے آگے نچیاسی
آگے بلھے دے کئی ہزار نیچے
توں رُل گیاتے تاں کی ہو یا
شاہ وی گلیاں وچ رُلدے ویکھے
سانوں اپنے در د دی پرواں نئی
پر رب کرے ہر ویلے روے یار ہسدا
تسیں دی اُچے، تہاڈی ذات وی اُچی
تسیں وچ اُچ دے رہندے
اسیں قصوری ، ساڈی ذات وی قصوری
اسمیں وچ قصور دے رہندے
برتن لوہے دے کدی ٹٹ دے نئیں
مالی اپنے باغ نو کدی پٹدے نئیں
فروی تیری بونئیں مکنی
پہلے اپنی میں مکا
تیرا یار کہے جے توں گھنگروپا
لے بھاویں فتوے لاوے قاضی
بلھے شاہ! جگ رُسدا رس جاوے
پر اساں یار نوں رکھنا اے راضی
ہیرے سستے ملدے ویکھے
لال تکڑی وچ تلدے ویکھے
پھل پیراں وچ رلدے ویکھے
سیانے گلاں وچ بلدے ویکھے
کوئی کسے نال پیار نہیں کردا
دل دینا وچ تلدے ویکھے
بس کر بند یا چھڈ دے کھیڑا
چھڈ دے آرام کہانی تو
اونوں کی پتہ یاری دا جیہڑ ا
غرضی مال دا ہووے
کنڈ سجن دی لگن کدی نہیں دیندا
ہن میں لکھیا سوہنا یار
جس دے حسن دا گرم بازار
پیار پہن پوشاکاں آیا
آدم اپنے نام دہرایا
احد تے بن احمد آیا
نبیاں دا سردار
ہن میں لکھیا سوہنا یار
جس دے حسن دا گرم بازار
بلھیا جے توں غازی بننا ئیں لک بٹھ تلوار
پہلوں رنگڑ پانڈو کے مار کے پچھوں کا فر مار
اُجڑ گئے پانڈو کے نگھر گیا سدھار
وسدار ہے شیخو پورہ لگی رہے بہار
بلھیا قصور بے دستوار د تھے جانا بنیاں ضرور
تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا جھب دے بوہڑیں آطبیبا
عشق ڈیرہ میرے اندر کیتا
بھر کے زہر پیالہ پیتا
وچ انتظار تیرے رہیا
تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا
جھب دے بوہڑیں آطبیبا
نہیں تاں میں مرگیاں
تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا
بلھا شاہ عنائیت آئے میرے بو ہے
شکر کیتا آج اوہ میرے ہوئے
میں بھل گیا تیرے نال نہ گیا تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا
بلھیا شاہ دی ذات نہ کوئی
میں شاہ عنایت پایا ہے
نہ تیرا اے نہ میرا اے
جنگ فانی جھگڑ ا چھیڑ اے
بناں مرشد راہبر کیڑا اے
پڑھ فاذکرونی اذکرم
عنایت دم دم نال چتاریا
سانوں آ مل یار پیاریا
جد میں سبق عشق دا پڑھیا
دریا ویکھ حدت دا دڑیا
گمسن گھیراں دے وچ اڑیا
شاہ عنایت لایا پار
بھروسا کی آشنائی دا
ڈر لگدا بے پرواہ ہی دا
ابراہیم خچا وچ پائیو
سلیمان نوں بھٹھ جھکائیو
یونس مچھلی توں نگلائیو
پھر یوسف مصر دکائی دا
0 Comments